Joop was heel aardig maar wel een beetje vreemd, of aangeschoten ? Toen ik ’s avonds een gesprek voerde met hem was hij soms dingen vergeten die ik hem net vertelt had. Dacht eerst aan dementie, Joop is niet de jongste meer. Toen hij over zijn vrouw en kinderen vertelde werd hij helemaal warrig en zelfs emotioneel. Toen ik zei dat hij er niet over hoefde te praten als hij dat niet wilde, wilde hij er juist over praten. Vanochtend zag ik dat de fles wijn leeg was, dit terwijl ik maar anderhalf glaasje had gehad. Dat verklaarde voor mij een hoop, ook dat hij midden op de dag lag te slapen terwijl hij wist dat ik zou komen.

Maar vanmorgen was hij weer helemaal in zijn rol als gastheer en presenteerde een overdadig ontbijt. Ik voelde mij eigenlijk een beetje bezwaard dat ik niet meer op kon. Daarna afscheid en bon Camino.

Bij Fruitmasters in Geldermalsen had ik afgesproken met Stephen. Bij toeval moest hij net om 9:00 uur in Geldermalsen laden of lossen ? en dat terwijl ik op 20 minuten lopen overnachtte. Samen hebben we even gezellig gekletst en een bakkie koffie genomen, en hij had zelfs wat lekkers meegenomen. Mocht daarna nog een stukje met de vrachtwagen mee tot buiten de poort. Daar een dikke knuffel en daar gaat m’n kleine kereltje, die overigens tegenwoordig bijna een kop groter is dan mij. Ben trots op hem, met z’n gezin en sinds kort een eigen woning.

Even verderop in Geldermalsen pik ik de route weer op. Al snel nader ik de Martinus Nijhoffbrug bij Zaltbommel, daar zag ik best tegenop. Onder de brug in de diepte de Waal, links jakkeren de auto’s. Was blij dat ik aan de overkant was en Zaltbommel binnenliep.

Daar bij de Jumbo boodschappen gedaan voor een warme maaltijd. Door mijn vorige tocht wist ik uit ervaring dat ik het ’s middags het langst uithield op een warme maaltijd. Ik kon in Zaltbommel geen geschikte plek vinden om te koken, ben dus doorgelopen naar het volgende dorpje Bruchem.

Net buiten Bruchem vind ik een geschikte plek om te koken, wel een beetje op de wind, maar dat mocht de pret niet drukken. Het is natuurlijk mijn favoriete pelgrimsmaal geworden, bruine bonen met spek en appelmoes. Wel snel koud met die wind. En ook best veel, het toetje paste er niet meer bij.

Dan verder naar Hedel. Daar is vast mijn ziekte naar vernoemd: de ziekte van Hedel, meer haar op mijn zak dan op mijn schedel 🙂 Net buiten Hedel steek ik wederom een rivier over, dit maal de Maas. Die ga ik nog meer tegenkomen in België en Frankrijk.

Dan bereik ik de buitenwijken van ’s Hertogenbosch, het is dan zeker nog 5 km naar het Centrum. Ik loop eerst de St. Jan binnen, hier is niemand aanwezig om mij een stempel te geven. Dan maar op naar de VVV, daar had men gelukkig wel een stempel. Jammer dat die VVV-kantoren allemaal zo’n saaie stempel hebben met adres en telefoonnummer, en niet het stadswapen oid. Ik maak eerst het toetje soldaat en dan op naar Vught.

Als ik Vucht binnenloop is de eerste de beste bushalte de juiste lijn naar Oisterwijk, namelijk lijn 140 naar Tilburg. Dat is mazzel, een paar minuten later arriveert de bus al. Ik had namelijk een kamer gereserveerd in het natuurvriendenhuis Nivon in Oisterwijk. Dat omdat ik tot 4 maal nul op mijn rekest kreeg bij logeeradressen in ’s Hertogenbosch en Vught. Bij de Nivon was ik welkom aldus de vriendelijk dame aan de telefoon.

Na 20 minuutjes met de bus, en nog een half uurtje lopen kom ik bij het prachtig in de natuur gelegen hotel. Na het inchecken en in de sobere kamer getrokken te zijn eerst maar een half uurtje languit gelegen. Rust !

Daarna douchen en de was. Er is zelfs een droger aanwezig, dus daarna de was, en ook de nog natte was van gisteren in de droger. Dan kan dat morgen mooi droog in de tas. M’n grote teen begint wel wat op te spelen, hoop niet dat hij meer problemen gaat geven.

Logies:

NIVON
Scheibaan 15
Oisterwijk
088-0990967
€ 24