Daar had ik geen rekening mee gehouden, dat uur verschil maakt dat ik nu in het pikkedonker moet vertrekken. De lamp kan gelijk op. Het stadje uitlopen is zo gepiept, maar dan in het donker een klif op over rotspartijen. Het waait hard en het begint ook nog zachtjes te regenen en dat geeft het geheel een mysterieuze sfeer.

Na het mysterieuze klifpad vervolgt de route over een voet/fietspad langs de autoweg die langs de kust loopt. Het begint ook licht te worden en zie de golven stuk slaan op de rotsen. De wind probeert voortdurend grip te krijgen op mijn rugzak, loop als een alcoholist na zijn 2e fles.

De km vliegen onder de schoenen door. Bij As Mariñas snijdt de route de uitstekende klif in de Atlantische oceaan af. Maar dan moet er wel flink geklommen worden. Aan de andere kant van de berg laad een oude man zijn schep en twee hondjes op de scooter. De hondjes mogen in de kuip zitten, en blijven daar nog rustig zitten ook. Zo schattig en zo landelijk en puur.

Na Baiona neemt de route letterlijk en figuurlijk een loopje met me. In plaats van de kustlijn te volgen, volgt de route de buitenwijken op de flanken van de bergen en brengt me steeds verder landinwaarts. Op een gegeven moment ben ik daar zo klaar mee, in plaats van dichter bij het hostel te komen geraak ik er steeds verder vanaf.

Ik laat de gele pijlen voor wat ze zijn en laat Google maps een directe route naar het hostel uitstippelen. Nog 4km te gaan. Het hostel blijkt een buitenkansje, voor € 12 heb ik een compleet apartement met dubbelbed, TV, eigen keuken en badkamer. Perfect!

Na een biertje op het strand te hebben gedronken haal ik boodschappen voor een broodje hamburger. De restaurants gaan pas om 20:30 uur open, maar ik heb zo:n honger dat ik daar niet op wil wachten. ’s Avonds nog een film met Nicolas Cage op Paramount gezien en daarna vielen de ogen vanzelf dicht.

Logies:

Pension La Chica
C. Tomas Mirambel 65
Bouza Vella
+34 699 966 269
€ 12