De dag begint droog. Na het ontbijt, wat bij de prijs inbegrepen zat, gaan we op pad. Vanaf de camping loopt een pad wat aansluit op de West Highland Way.

Onderweg doen we een “deli” aan waar we thee en taart scoren. Een mooie route tot Dryham volgt. Helaas doet de route Dryham niet aan. Dat breekt ons wel wat op want het is weer gaan regenen. Dus geen droge plek voor de lunch.

We lopen en lopen maar door in de hoop op een schuilplaats. Als we bij een berg op moeten lopen kan Ryan niet meer, hij is zonder energie. We besluiten dan om maar staande in de regen wat broodjes met jam te eten.

Dan verder de berg op. Voor Ryan lijkt er geen einde aan te komen. En dan moeten we ook nog omlaag naar Balhamas. Daar wordt aan het pad gewerkt, het hele pad wordt met rotsen bekleed. Een hele aanslag op je knieën. In Balhamas halen we boodschappen voor het avondeten en wat snacks.

Ryan kan niet meer, en als hij hoort dat het nog een uur lopen is naar de beoogde campsite zakt de moed hem in de schoenen. Na nog eens goed op Google Maps te hebben gekeken bleek er ook nog eerder een camping te zijn, op een half uur lopen. Op het laatste tandvlees haalt Ryan de camping.

Alles is kletsnat. Het eerste wat we doen is droge kleren aantrekken. Doe gelijk de was maar, want het wordt nog een hele opgave om alles droog te krijgen. We hangen alles in de locker van het backpackers huisje, want daar stroomt warme lucht door.

Dan aan de slag met het eten, we krijgen knoflook spaghetti. Als ik de gasbus op de brander wil schroeven past dat niet lekker. Dat probleem heb ik in Zwitserland ook gehad. Ik wikkel een stukje ducktape om de schroefdraad en dan lukt het me de gasbus vast te schroeven op de brander. En die blijft gelukkig branden tot de spaghetti klaar is.

Na het eten wast Ryan af terwijl.ik een lekkere warme douche pak. In de stromende regen zet ik de tent op, dit op een door water doorweekt grasveld. Hoop dat Ryan een beetje bij komt en morgen weer aan de wandel kan.