Hoop niet dat mijn carrière in de slip raakt door deze pelgrimstocht, of misschien juist ook wel. Het viel me gisteren op dat ik de hele vier weken nog niet over mijn werk gedacht had, althans niet inhoudelijk. Wel eens over collega’s, hoe het met ze zou gaan, of ze me volgen via de blog etc. Maar geen enkele gedachte over de verschillende projecten, of het wel goed gaat komen, of ze hier of daar wel aan denken, helemaal niet. Was best wel een schokkende ervaring. Komt misschien ook wel doordat ik deze reis met een andere mindset ben gestart dan een reguliere vakantie. De laatste werkdagen heb ik echt afscheid genomen van het werk, en het werk fysiek afgesloten door alles wat met werk te maken heeft van de iPad en telefoon te gooien, en de verschillende tokens en sleutels over te dragen aan collega’s. Een echte reset dus. Hoop wel dat m’n salaris blijft binnenkomen 😉

Vandaag een echte puzzeldag. In Rocroi kon ik de wit-rode markeringen van de GR654 niet terugvinden. De refugebeheerder had tegen me gezegd dat voor de kerk de route zou beginnen, maar nergens een markering te vinden. Gelukkig loodste de navigatieapp me buiten Rocroi en richting Le Couvent. Pas in het bos achter Le Couvent vindt ik de eerste markering. Maar ze zijn wel zuinig met de verf geweest, alleen de minimale markeringen zijn aangebracht, geen geruststellende herhalingsmarkeringen

Ik tref het weer, om 10:45 uur koffie op een terras van een café in het plaatsje Bourg-Fidèle, een bakkie voor een euro, spotgoedkoop. Buiten Bourg-Fidèle begint het gedonder weer met de markeringen, op de ene boom staat bocht naar links, op volgende boom staat bocht naar rechts ?? Terwijl ik sta te puzzelen loopt er een jongetje op me af en vraagt me om een kus. Beetje overdonderd geef ik hem een kus op zijn voorhoofd. De moeder staat erbij te lachen. Een ander kind loopt vreselijk te brullen in het bos, dan zie ik dat beide kinderen geestelijk gehandicapt zijn. De moeder helpt me de juiste route te kiezen en ik loop verder, nog heel lang hoor ik het kind in de verte brullen. Wat een engelengeduld heeft die moeder.

In het bos vindt ik nog enkele bosbessen aan een struik, pluk een handje vol en eet ze onder het lopen op, heerlijk. De meeste struiken zijn leeg. Even later zie ik de daders, een hele ploeg lokale bevolking is aan het bosbessen plukken. De route maakt een grote omweg langs een meer, het is geen zwemweer, dus ik besluit een stukje af te snijden langs de D122. Uit de aantekeningen van mijn collega Bas zie ik dat hij dezelfde afweging heeft gemaakt, ik heb namelijk zijn reisgids gebruikt. Best wel grappig idee dat Bas dezelfde stappen heeft gezet als ik die nu aan het zetten ben. Uit de varens in de berm komen plotseling een paar wilde zwijnen biggetjes, waarschijnlijk aangetrokken door de geur van een MacDonalds zak met afval. Als verstijfd blijf ik staan, wat als pa en ma zo ook om de hoek komen kijken ? Het eerste biggetje staat nog geen drie meter van me af, krijgt me in de gaten en onder luidt ooink, ooink verdwijnt de hele familie de varens in. Geweldig.

Na het plaatsje Rimogne pak ik de route weer op. Ook hier ontbreken de markeringen regelmatig en is het veel zoeken, op een driesprong staan in alle twee de richtingen een wit-rood kruis. Wat nu, terug lijkt de enige optie, maar is ook niet juist natuurlijk. Een vriendelijke man wijst resoluut naar rechts, maar dat klopt niet met mijn navigatieapp. Ik begin toch maar de rechterweg op te lopen, dan roept een andere man me terug, ik moet de linkerweg hebben. Dat blijkt te kloppen, want na verloop van tijd zie ik een vervaagde wit-rood markering op een paaltje. Naar mate ik vorder krijg ik de indruk een oude variant van de route te volgen, want de route vervolgd op een gegeven moment door het weiland, het pad is hier nog net zichtbaar, om vervolgens langs een treinspoor verder te gaan. Ik kan zien dat dit pad bijna nooit gebruikt wordt, moet me een weg banen door het hoge onkruid en bramenstruiken. Auw.

Uiteindelijk bereik ik toch Remilly-les-Pothees. Ik had gelezen dat je hier in het gemeentehuis kon overnachten. Het gemeentehuis bevindt zich tegenover het chateau. Op het pleintje achter het gemeentehuis zijn mensen bezig feesttenten op te zetten. Ik vraag hun of het mogelijk is in het gemeentehuis te overnachten. Ze slaan aan het bellen, want de overnachtingsplek is namelijk in de feestzaal, en deze kan ook verhuurd zijn. Na enkele telefoontjes komt het verlossende woord, “Ces’t bon”. Een dame wijst me de weg. Nu overnacht ik dus in de feestzaal van het gemeentehuis, heb een enorme ruimte tot mijn beschikking inclusief een professionele keuken. Enige minpuntje is dat er geen douche is.

Gemeentehuis (tegenover kasteel)
5, rue du Château
08150 Remilly-les-Pothées
Tel : 03 24 54 70 70
E-mail : mairie.remillylespothees@wanadoo.fr
Logies: € 0

Gepubliceerd met Blogsy

Gerelateerde berichten:

Dag 34. Vitry-Le-Francois – St. Rémy en Bouzement St. Genest te Isson (16 km) Dag 47. Saint Brison – Athez (38 km) Dag 60. Montbonnet – Saugues (30 km) Dag 98. Villafranca del Bierzo – O Cebreiro (30 km)