Na een rustig nachtje slapen op een lege camping vroeg op pad. Officieel zou ik vanaf de camping terug moeten naar Gueugnon om de route via de linkeroever van de rivier te volgen. Maar aangezien dat zo’n 5 km om is, loop ik gewoon vanaf de camping verder via de rechteroever. Hier loopt een prima grevelpad en voorbij het dorpje Rigny-sur-Arroux kom ik terug op de route.

 

Ik begin steeds meer schik te krijgen in de route, die is toch wel afwisselend genoeg uitgezet op verharde en onverharde wegen. Het laatste stuk voor Paray-le-Monial loop ik weer via een jaagpad langs een kanaal. Om 12:30 uur ben ik al in Paray-le-Monial. Ik loop eerst de basiliek binnen, maar kan daar de rust niet vinden. Er lopen enkele tientallen toeristen rond. Ik loop naar het naastgelegen Office du Tourisme met de vraag of ze ook WIFI hebben, dat is er. Omdat het zo vroeg is wil ik eigenlijk nog wel 10 km verder lopen. Ik ga dan ook op zoek naar een Gite of camping in de buurt van Montceaux-L’Étoile, die is er inderdaad. Ik vraag de baliemedewerker even contact op te nemen met de campingbaas om te checken of de camping inderdaad open is, en ik daar welkom ben.

 

Terwijl de baliemedewerker belt loop ik naar het pelgrimsinformatiepunt voor een stempel. Paray-le-Monial Is een bedevaartsoord en heeft zijn eigen stroom met pelgrims. Het informatiepunt is helaas pas om 15:00 uur open. Dus terug naar het Office du toerisme voor info en een (bescheiden) stempel. Dan ga ik op pad, onderweg kom ik een grote menigte mensen tegen. Er blijkt een of andere katholieke happening te zijn. Ik denk, waar mensen zijn daar is eten. Aangezien ik nog geen lunch heb gehad loop ik het evenemententerrein op om eten te scoren.

 

Goed gegokt, in een van de feesttenten worden hotdogs en drankjes verkocht. Terwijl ik een hotdog met saus bespuit wordt ik aangesproken door een Duitse religiegroupie. Ze zag de schelp op mijn rugzak en dacht dat ik vanaf Nederland naar Paray-le-Monial was gelopen om mee te kunnen doen aan de happening. Ik heb haar maar uit die droom gehaald en gezegd dat ik onderweg was naar SdC. Dat leverde me zowaar een high five op. Was misschien ook wel wat voor haar man zei ze, en wijst naar een traditionele bierbuikduitser. Ik bevestig dat en dik het nog even aan dat ik zo’n 8 kilo kwijt ben geraakt, dat zou haar man zeker goed doen

 

Ik vraag haar waar ik precies in terecht ben gekomen. Vol enthousiasme verteld ze me dat Jezus is verschenen in Paray-le-Monial, en dat de hele zomer lang op dit feestterrein mensen bij elkaar komen om te zingen, dansen en te bidden om dit te vieren. Dit is net even te veel EO-jongerendag voor mij en neem snel afscheid en ga op pad. Later hoor ik dat er gemiddeld op zo’n dag 6000 mensen uit heel de wereld aanwezig zijn om inderdaad samen te bidden, te zingen en te dansen. Ieder zijn meug zeg ik dan maar.

 

Ik loop Paray-le-Monial uit via een kaarsrecht weg van zo’n 5 km lang, dwars door een bos heen. Onderweg raakt m’n water op en zodra ik het bos uitkom bel ik bij de eerste de beste boerenhoeve aan. Er wordt niet opengedaan, en aangezien de herdershond wakker is geworden van mijn geklop en gebel, maar gelukkig keurig op zijn plek blijft en aarzelend blaft om zich toch een houding te geven omdat hij me gewoon volledig gemist heeft toen ik het erf opkwam, voor de zekerheid zo snel mogelijk mijn hielen gelicht.

 

Ik bel aan bij de volgende hoeve. Hier wordt wel opengedaan en natuurlijk kan ik water krijgen. Of ik ook fruit wil ? Tuurlijk, en ik krijg twee nectarines in mijn handen gedrukt. Of ik ook koffie wil ? Tuurlijk, kom er maar even in, het is in huis een stuk koeler. De vrouw des huizes zit in het onderwijs en begeleidt studenten als het ff niet wil vlotten. Ze spreekt gelukkig goed engels en vraagt me, samen met haar dochter, de oren van het hoofd. Haar vader zaliger is 40 jaar geleden ook naar SdC gelopen, en ze vindt het haar christelijke plicht om pelgrims te helpen. Geweldig zo’n gastvrijheid op het platteland.

 

Via allerlei kleine d-weggetjes loop ik door naar Montceaux-L’Étoile, al snel vindt ik de camping. Het blijkt een boerencamping te zijn, en ik ben opnieuw de enige gast. Ik vraag of er ook een winkel of een restaurant in het dorp is, ik had namelijk geen inkopen voor het avondeten gedaan. De boer kijkt me aan en zegt dat de dichtstbijzijnde winkel 8 km verderop is. Hij ziet waarschijnlijk aan mijn gezichtsuitdrukking dat ik daar van schrik en stelt meteen voor dat ik wel wat ham, kaas en brood van hem kan krijgen. Ik moet me maar melden als ik geïnstalleerd ben.

 

Na het gebruikelijke ritueel zoek ik de boer op. Hij neemt me mee naar een enorme koelcel en begint van een metworst schijfjes af te snijden. Hij legt uit dat de metworst door zijn vrouw is gemaakt van vlees van de dieren van zijn boerderij. Hetzelfde geldt ook voor de ham. Die heeft zijn vrouw gerookt en daarna 10 weken laten rijpen in een stenen vat. Zijn vrouw komt aanzetten met brood en kaas. Ik vraag de boer of hij misschien ook nog een wijntje heeft. Hij pakt een 5-liter can rosé uit de koeling en schenkt een liter in een kan en doet er ook nog wat abrikozen bij. Een supermaaltijd.

 

Als ik de volgende ochtend afreken moet ik €7 betalen voor deze maaltijd, in een restaurant had ik dit betaald voor 2 glazen rosé, dus een prima prijs toch.

Boerencamping Maillet Michel
La Tour
71110 Montceaux-l’Étoile
+33 3 85 25 38 66
Vol pension: € 13