Hierboven het stulpje waar ik vannacht in slaap, die grote achter de huizen met een hele grote wekker. Volledig door mij afgehuurd voor 5 euro. En dat in hartje Roermond. Vannacht overnacht ik in een refugio onder in de catacomben van de St. Christoffelkathedraal. Alles is een beetje oud en sleets, maar het is er droog, je kan douchen en er is zelfs een keukentje waar je koffie of thee kunt zetten. Volgens het gastenboek hebben hier afgelopen zondag drie pelgrims, allen onderweg naar SdC, overnacht. Dit waren overigens de eerste drie gebruikers van deze refugio in 2015. Of ze gezamenlijk of individueel reizen wordt me niet duidelijk uit de verhalen die ze geschreven hebben. Wellicht kom ik ze later nog tegen, ze hebben maar twee dagen voorsprong. Zoals het er nu naar uitziet overnacht ik alleen.

Gisteravond in het klooster met zuster Afke gesproken. Ze is van origine Friezin, komt uit Wytgaard, en is 87 jaar. Fries spreken doet ze alleen met haar broers en zussen, waarvan er nog 5 van de 11 in leven zijn. Ze vond het fijn om even met mij in het Fries een gesprek te voeren. Ze vertelde dat de feitelijke hoofdafdeling waartoe dit klooster behoort in Zuid Afrika gevestigd is, waar er naast een bejaardenhuis nog twee verpleeghuizen worden geëxploiteerd. Het Nederlandse klooster is in feite een dependance waar ex-zendelingen naar toe kunnen als ze zich voor hun oude dag terug willen trekken naar Nederland. Alle nonnen die in het Venloose klooster zitten hebben missiewerk gedaan in Nieuw Guinea of Zuid Afrika. Afke was gestationeerd in Nieuw Guinea. Op mijn vraag hoe het klooster zich financieel gezien in stand kan houden geeft ze aan dat de AOW van alle nonnen in een grote pot gaan, en dat daar alle kosten van betaald worden. Daarnaast hebben ze een moestuin waarmee ze het gros van groente en fruit zelf kweken en soms zelfs deels kunnen verkopen. Ze geeft aan dat het geen vetpot is, een aantal nonnen hebben in het verleden de zuid Afrikaanse nationaliteit aangenomen omdat ze anders niet als verpleegster of onderwijzeres mochten opereren. Nu terug in Nederland moeten ze een hele procedure door om weer de Nederlandse nationaliteit te krijgen en hebben daardoor geen of minder recht op AOW. Ze doen nog alles zelf (de jongste is 75), er komt alleen een keer per maand een tuinman voor het zware werk. Er komen geen nieuwe nonnen meer bij, de 5 Nederlandse nonnen die nog in Zuid-Afrika zitten willen niet terug naar Nederland. Nieuwe nonnen komen er niet meer bij, en dat zou ook niet kunnen volgens Afke. Het leeftijdsverschil is dan te groot. Toch kiezen ook vandaag de dag nog meisjes en jongens ervoor om non of monnik te worden weet ze te vertellen. Maar nog vaker ziet ze dat er losse samenlevingsvormen ontstaan waarbij gelijkgestemden, soms tijdelijk, er voor kiezen volgens de normen en waarden te leven die je deels kunt vergelijken met de traditionele kloosters en geloofsovertuigingen. Stellig zegt ze dat de tijd van kloosters voorbij is, vele kloosters hebben hun deuren al moeten sluiten. Dit zal ook met hun klooster gebeuren naar mate het aantal nonnen, en daarmee de inkomsten, teruglopen.

De route vandaag ging voornamelijk door de bossen, en dat was geen overbodige luxe met dit warme weer. Voor het middaguur kwam ik aan bij een met water gevulde zandafgraving, hier lag al een stel te zonnen. Heb me geen moment bedacht en ben lekker gaan zwemmen en zo het zweet en stof van me afgespoeld.

Daarna lange rechte stukken over de Duits-Nederlandse grens, wel zo’n 10 km lang, met alleen zo nu en dan een klein knikje erin. Doodsaai. In Swalmen de watervoorraad aangevuld en toen door naar Roermond.

Refugio in de catacomben van de St Christoffel kathedraal van Roermond, sleutel ophalen bij de Theaterhotel De Oranjerie
Kloosterwandplein 12-16
6041 JA Roermond
Tel.: 0475 391491
Logies: € 5

Gepubliceerd met Blogsy

Gerelateerde berichten:

Dag 7. Hoog-Zuthem – Den Nul (26 km) Dag 46. Chastel-Lux-sur-Cure – Saint Brison (32 km) Dag 59. Le Puy-en-Velay – Montbonnet (17 km) Dag 110. Weer thuis