Dag 38. La-Villeneuve-au-Chêne – Posilot (35 km)
Na een uitgebreidt ontbijt in de Chambre-de-hotes op pad. Ik had zoveel gegeten dat ik de eerste kilometers gewoon buikpijn had. Ik had steeds alle lof over de kundigheid van de Franse ingenieurs. Vandaag kon ik ze wel verwensen, eerst gaat de route langs een streep rechte spoorlijn, daarna nog zo’n 3 km over een streeprechte weg. Van mij mogen die ingenieurs ’s morgens eerst wel een paar cognacjes door hun koffie, dan tekenen ze misschien eens een bocht.
Na het dorpje Marolles-lès-Bailly steek ik de A5 Parijs – Langres over, en volg de snelweg tot het dorpje Fralignes. Na Fralignes verandert het landschap in een desolate geel – groen schakering. Lege gele korenvelden, met alleen hier en daar nog rollen stro, afgewisseld met kleine bosjes. Geen huizen, geen boerderijen. Blijkbaar een paradijs voor muizen, overal op het pad zie ik muizeholletjes en gangen. Terwijl ik loop hoor ik overal geritsel en schiet er hier en daar een grijsbruine schicht door een gangetje een hol in.
En natuurlijk is midden in zo’n woestenij de waterzak leeg, vanmorgen vergeten bij te vullen, stom ! Dat is de laatste kilometers tot Bar-sur-Seine wel afzien. Gelukkig doet het plaatsje zijn naam eer aan en is er een bar open nabij de Seine, een lekker koud colaatje gaat er dan wel in. Daarna terug over de Seine om boodschappen te doen bij Intermarche.
Dan op zoek naar de camping. Ik ben de dorpskom al uit en kom er achter dat ik helemaal geen bordje camping heb gezien, ik raadpleeg de navigatieapp en kom er achter dat ik te ver doorgelopen ben. Ik krijg dan al zo’n voorgevoel. En ja hoor, als ik het campingterrein nader blijkt de camping niet meer te bestaan. Ze zijn er feesttenten aan het opbouwen, dus wildkamperen lijkt ook geen optie.
Dan maar door naar het volgende dorpje Posilot. Ik had in de aantekeningen van Joke van Erp, schrijfster van het boek ‘Pad over de horizon’, gelezen dat je daar in het gemeentehuis kon overnachten. Als ik daar aankom blijkt de Mairie gesloten. Ik vraag aan een mevrouw waar de burgemeester woont. Ze zegt, het gemeentehuis gaat om 6 uur open. Ik besluit dat uurtje te wachten en installeer me op het plaatselijke leugenbankje. Om 6 uur meldt ik me bij de Mairie, niemand aanwezig. Ik lees het bordje en lees ‘Les Mardi et Vendreti ouvert de 18:30 – 19:30′. Mijn Frans is niet al te best en begrijp hier uit dat het gemeentehuis open is van dinsdag tot en met vrijdag van 18:30 tot 19:30. Dus nog een half uurtje wachten, terug naar het leugenbankje. Om 18:30 uur nog een poging, weer niemand aanwezig. Ik besluit de zin te laten vertalen door Google translate, is het niet ’tot en met’ maar ‘en’. Dus vergeefs zitten te wachten.
Terug naar plan B, op zoek naar de burgemeester. Opnieuw spreek ik een dame aan en vraag haar naar het adres van de burgemeester. Ze wijst naar een man met een zwart overhemd en zegt dat hij iets met de Mairie te maken heeft. Ik spreek de man aan en leg hem uit wat de bedoeling is. Kom maar mee zegt hij, en we lopen naar de Mairie. Halverwege stelt hij voor dat ik mijn tent bij hem in de tuin opzet. In de Mairie is geen douche en het is er volgens hem niet geweldig. Ik mag me bij hem thuis douchen.
Ik vindt het prima en zet mijn tentje op in de tuin van een woning die de man als vakantiehuisje verhuurt. De huurders, die uit de buurt van Arras komen, zijn ontzettend aardig. Ik mag de afwas bij hun in de keuken doen, krijg water van ze en wordt ’s avonds uitgenodigd om nog een glas (of twee) Cote de Rhône mee te drinken. Hij is aircomonteur en reist door heel Frankrijk en Belgie, zij is hotelbediende geweest en spreekt redelijk Engels. Hij geen woord, dus de hele conversatie moet door haar vertaald worden. Soms ben ik ze even volledig kwijt als ze met elkaar in het Frans in discussie gaan. Maar het was gezellig en al snel bedtijd.
Gemeentehuis Polisot
over de brug la Seine D189
Logies: € 0
Wat een mooie tocht maak je, Syds! Ook ik lees je blog regelmatig.
En wat die ingenieurs betreft: waarom bochten maken als het ook gewoon rechtdoor kan 😉
Veel plezier en succes verder!
Haha prachtig verhaal Syds
Ik lees ze als een spannend boek!