Dag 45. Vezelay – Chastel-Lux-sur-Cure (20 km)
Vanmorgen eerst lekker uitslapen … dacht ik. Maar de overige pelgrims stonden allemaal om zes uur op. Dus omdat ik toch wakker was er maar om zeven uur uitgestapt. Wanneer ik beneden aan het ontbijt zit komen plotseling de andere pelgrims binnen. Blijkt dat ze naar de vroege mis van 7:00 uur zijn geweest. Jammer, dat had ik ook wel eens mee willen maken, maar wist het niet.
Tijdens het ontbijt wordt er gezellig gekeuveld. Vincent en Frans gaan al vroeg weg. Twee Franse dames die gisteren in haute couture en met hoge hakken binnenkwamen, en gisteravond hun kleren op een speciaal kledingrek hadden hangen hebben zich vandaag omgekleed in wandelkleren. Er wordt nogal wat commentaar geleverd op hun outfit. Geen wandelschoenen maar plateauschoenen en lichte sandalen. Geen stevige rugzak maar een rugzak die je de kinderen mee naar school geeft. De dames ondernemen voor het eerst een pelgrimstocht en zijn van plan om van Vezelay naar Le Puy-en-Velay te lopen. Zo’n 450 km dwars door de Morvan. De overige pelgrims twijfelen of ze dit wel gaan halen, maar de dames gaan er voor en gaan om 9 uur op pad.
Ik zelf moet tot 13:30 uur wachten tot het postkantoor open gaat. Ik praat nog wat met de vrijwilligster die het beheer van de refuge voor een week op zich genomen heeft. Zij en haar man komen uit Lotheringen en spreken Duits. Aan tafel zitten ook nog twee Duitse jongens die van Besel naar Vezelay zijn gelopen en vandaag een rustdag hebben om vervolgens naar huis te gaan. De vrijwilligster en haar man hebben vanuit Metz naar SdC gelopen en vertellen over hun ervaringen. Wel even schakelen tussen Frans en Duits, maar dat gaat me beter af dan ik dacht. Toch nog wat gehad aan die Duitse lessen op de LEAO en de Duitse krimi’s op TV.
Dan naar het Office du Tourisme. Omdat de ochtend verloren is, wilde ik ’s middags nog zo’n 15 tot 20 km lopen. Volgens Vincent zou er een Gite zijn in Chastel-Lux-sur-Cure, maar hij had verder geen gegevens. Bij het offfice du Tourisme hadden ze de contactgegevens wel. Vervolgens in mijn beste Frans Telefonisch een bed gereserveerd.
Op straat kom ik Theo tegen. Theo had ook overnacht in de refuge. We raken in gesprek. Theo is gepensioneerd politiek verslaggever. Hij heeft gewerkt voor de La Gazette. Hij is door het Belgisch genootschap gevraagd een nieuwe jacobsweg te ontwikkelen van Vezelay naar Colombier. Op deze manier kan hij zijn hobby wandelen en zijn journalistieke vaardigheden combineren. Allerlei onderwerpen passeren de revue, zijn vroegere werk, eerdere wandelingen, de manipulatieve macht van de media, de politieke strijd in Baskenland, zijn kinderen, politieke beschouwingen die hij onder een pseudoniem publiceert, de invloed van de Romeinen en moren op zuid Europa etc. Het is een leuk geanimeerd gesprek, en bij het afscheid wisselen we contactgegevens uit zodat we elkanders blog kunnen volgen.
Daarna naar de Basiliek. Die ziet er van buiten imposanter uit dan van binnen. Het interieur doet mij wat sober aan. Wel is de arc, de boog boven de hoofdingang, imposant en gedetailleerd. Jezus met de apostelen en de sterrenbeelden staan erop afgebeeld. Helaas is de arc wel enigszins beschadigt. Sommige apostelen hebben geen hoofd meer.
Na in de refuge warm gegeten te hebben ga ik naar het postkantoor. De postbeambte zegt dat mijn schoenen niet binnengekomen zijn, en checkt voor de zekerheid nog de bak met post van vandaag. De schrik slaat me om het hart, waar zijn m’n schoenen. Ergens tussen Berltsum en Vezelay ? Ik vraag de postbeambte nog eens goed achter te kijken, en ja hoor. Met het schaamrood op zijn kaken komt hij met de schoenendoos aangezet en biedt zijn verontschuldigen aan. M’n Hanwag’s vervolgens in de doos gedaan en naar Cambreur gestuurd om te laten verzolen. Als alles goed gaat kan ik in Le Puy-en-Velay mijn Hanwag’s weer van het postkantoor halen en kunnen de Meind’s weer terug naar huis.
Om 14:15 uur begin ik weer te lopen. Best wel weer even wennen op m’n oude schoenen. Na een paar km kom ik er achter dat ik ze te strak geveterd heb. Op een bankje de schoenen ff uit en gelijk maar goed in de bijenwas gezet. Doordat ze een half jaar in de berging hebben gestaan is het leer gescheurd op een aantal plekken. Hopelijk maakt de was het leer weer soepel.
De route wordt steeds interessanter. De heuvels worden hoger en steiler, het landschap geaccentueerder, en het lopen avontuurlijker doordat hier en daar over beekjes gesprongen moet worden of gewaad. Ook de rivier de Cure laat zich zo nu en dan van haar beste kant zien. Een mooie prelude voor de Morvan.
Ik kan de Gite niet vinden en bel nogmaals met de eigenaren. Ik weet met moeite het adres uit hun te krijgen en bel bij iemand aan om de weg te vragen. Een kilometer omhoog, bij het monument rechtsaf en dan nog 500m, het is aan de rechterkant. Ik weer aan de klim. Als ik halverwege ben stopt er een auto naast me, het is de eigenaar van de gite die me was gaan zoeken. De rugzak achterin en karren maar. Bij de Gite tref ik de twee Franse dames. Ze hebben er 9 uren overgedaan om de 20 km naar Chastel-Lux-sur-Cure af te leggen en zijn bekaf. 1 van de dames heeft de zool onder haat schoen weggelopen. De eigenaar van de Gite heeft provisorisch de twee delen aan elkaar geniet.
Onderweg zijn hier weinig overnachtingsmogelijkheden en winkels. Samen met de dames puzzelen we de stukjes informatie bij elkaar en checken dit af bij de eigenaren van de Gite. Er schijnt een klein winkeltje in een restaurant te zitten in het plaatsje Marigny. Een van de dames belt morgen de Mairie van het dorp om dit te checken. Dit lijkt de enige optie te zijn om de voorraden aan te vullen tot lac-des-settons. Alternatief is 3km van de route af te wijken en inkopen te doen in Dun les Places of door te lopen tot lac-des-settons. Lac-des-Settons is echter zo’n 43 km lopen en dat is te veel. Wordt vervolgd.
Gite de Etape
32 La Rue de la Croix
Chastellux-sur-Cure
Half pension: € 22,50
Gepubliceerd met Blogsy
Aanslag van de Isis? Mogen graag onthoofden.