Dag 102. Burres – San Marcos Monte de Gozo (30 km)
De ondertitel van mijn blog luidt “ik vrees het eindpunt meer dan het wenkt”. Dat gevoel heb ik wel als ik de laatste kilometers naar Santiago onder mijn schoenen laat wegglijden. Enerzijds enorm blij dat ik er bijna ben, en terug kan naar alles wat me lief is. Anderzijds het einde van een geweldig avontuur, een prachtige reis, de reisgenoten, het wandelen, het buiten zijn. Gemengde gevoelens dus, waarbij de terugkeer naar de liefde van mijn leven, Irma, de kinderen en kleinkinderen toch sterk de overhand hebben. Aan alles komt een eind.
Maar ik ben er nog niet. Omdat ik ruim binnen mijn oorspronkelijke planning ben gebleven, heb ik voldoende tijd om door de lopen naar Finestera, het “einde van de wereld”. Zo’n 3 km buiten het dorpje Finestera steken rotspartijen diep de Atlantische oceaan in. De traditie is dat pelgrims doorlopen naar deze rotsen en daar hun schoenen verbranden. Nou ben ik dat laatste niet van plan, daar zijn m’n Hanwag’s te duur voor.
Ik heb Irma beloofd dat we samen vanaf het vliegveld naar de cathedraal van Santiago lopen. Ook heb ik haar beloofd dat we samen naar het einde van de wereld lopen en daarmee samen mijn reis afsluiten, en samen een nieuwe start maken. Als het ware opnieuw elkaar het ja-woord te geven.
Daarom is mijn plan het volgende. Morgen loop ik via de rivier de Sal om Santiago de Compostella heen en zoek aansluiting op de route naar Finestera. Met Sandro en Luciano, die ook doorlopen naar Finestera, heb ik afgesproken dat we elkaar weer ontmoeten bij een albergue in Negreira, zo’n 20 km voorbij SdC. We hebben daar al bedden gereserveerd. Vervolgens lopen we in nog eens twee dagen naar Finestera. Ik ga dan niet naar de rotsen, maar blijf in de albergue in Finestera, terwijl Sandro en Luciano de rotsen bezoeken.
Volgende week dinsdag pakken we de bus van 10:00 uur naar SdC, op het busstation stap ik over op een bus naar het vliegveld. Daar haal ik Irma van het vliegveld, ze komt rond 15:00 uur aan. Haar bagage gaat met bagagetransport naar het hotel. Daarna lopen we samen de laatste 12 kilometer naar de cathedraal van SdC, en als de tijd dat toelaat halen we de Compostella bij het pelgrimsbureau. Op donderdag of vrijdag pakken we dan samen de bus naar Finestera om de rotsen te bezoeken.
Albergue de la Xunta del Monte do Gozo
Carretera del Aeropuerto
15820 , Santiago de Compostela
Tel.: 34981558942
Logies: € 6
Gepubliceerd met Blogsy
No bist der hast Syds, by it doel fan dyn tocht. Dat sil wol in apart gefoel wêze. Wol jammer dat wy straks dyn moaie ferhalen misse moatte.. 🙂 Ik winskje dy moaie lêste kilometers ta. Mei Irma der by, ha ik lêzen! Sukses en in goeie reis werom nei hús.
No bist der hast Syds, by it doel fan dyn tocht. Dat sil wol in apart gefoel wêze. Wol jammer dat wy straks dyn moaie ferhalen misse moatte.. 🙂 Ik winskje dy moaie lêste kilometers ta. Mei Irma der by, ha ik lêzen! Sukses en in goeie reis werom nei hús.
Lieve schat,
Aan jou reis komt nu bijna een einde. Geniet va de laatste kilometers. Samen lopen we naar SdC en naar het einde van de wereld. Weet lieverd, jij bent mijn wereld. Ik laat je nooit meer gaan. Drie en een halve maand zonder jou is en was voor mij geen leven, en heb het echt heel moeilijk gehad zonder jou. Het koste mij 19 kilo. Veel steun heb ik gehad aan mijn hele lieve ouders en mijn bijzonder lieve vriendin Els en mijn kinderen. Ryan heeft het heel zwaar te voorduren gehad met mijn verdriet. Zonder hun had ik het niet gered zo vreselijk onwennig ben ik geweest. Zo blij ben ik als ik je weer in mijn armen kan sluiten. Ik heb verschillende gedichten voor jou geschreven maar 1 daarvan wou jij op je blog plaatsen wat ik eigenlijk niet wou omdat ik ze voor jou heb gemaakt. Deze sprong er voor jou uit dus bij deze plaats ik hem zelf. Jij bent mijn liefste belangrijkste persoon in mijn leven. Met de laatste tranen maar dan van geluk dat het bijna zover is plaats ik: Ik wil bij jou zijn:
ik wil bij jou zijn,
Ik wil bij jou zijn, als de zon opkomt,
Tot de zon aan het eind van de dag
weer ondergaat en ik jou naast mij weet.
Jij en ik ,ik en jij
een halve draai op mijn zij ;
‘Mijn lief ik wil je nooit meer kwijt.’
een kus ,een arm en een been over je heen.
Mijn hoofd naast de jouwe.
‘Slaap lekker lief ‘in mijn oor
is het laatste dat ik hoor.
Ik wil bij jou zijn,als de dag aanbreekt .
En ik tussen slapen en waken in ,
jou adem door mijn haren voel gaan , als waait er zacht de wind.
Ik wil bij jou zijn,als de ochtendzon door de gordijnen heen
ons in het bed verwarmt.
En wij dan langzaam, haast met tegenzin
uit de innige lichaamsverstrengeling proberen los te komen.
Dan ja, dan wil ik het liefste bij jou zijn.
Jij bent de eerste die ik zie, als ik mijn ogen open doe.
Mijn lief, mijn eigen man.
een eerste kus, en nog een kus..
Ik wil bij jou zijn, als je straks voor de spiegel staat .
Scheerschuim aanbrengend op je wang, rondom je mond en kin.
Het scheerapparaat vervangt de kwast, als je mij in de spiegel vindt.
Een liefdevolle blik weerkaatst van jou naar mij, van mij naar jou .
Ik zie hoe jij met technische precisie in opperste concentratie
de mij zo sensueel tintelende haartjes laat verdwijnen.
Oh zo sexy….en met mannelijke gratie.
Dan wil ik ook bij jou zijn.
ik sla mijn armen om je heen, als ik achter je ga staan.
‘Lieveling ik moet me nog afspoelen.’
‘Weet ik lief, ik wil gewoon jou dichtbij me voelen”.
Daarna gaan wij nog even in het bed kroelen.
Irma.
Lieve schat,
Aan jou reis komt nu bijna een einde. Geniet va de laatste kilometers. Samen lopen we naar SdC en naar het einde van de wereld. Weet lieverd, jij bent mijn wereld. Ik laat je nooit meer gaan. Drie en een halve maand zonder jou is en was voor mij geen leven, en heb het echt heel moeilijk gehad zonder jou. Het koste mij 19 kilo. Veel steun heb ik gehad aan mijn hele lieve ouders en mijn bijzonder lieve vriendin Els en mijn kinderen. Ryan heeft het heel zwaar te voorduren gehad met mijn verdriet. Zonder hun had ik het niet gered zo vreselijk onwennig ben ik geweest. Zo blij ben ik als ik je weer in mijn armen kan sluiten. Ik heb verschillende gedichten voor jou geschreven maar 1 daarvan wou jij op je blog plaatsen wat ik eigenlijk niet wou omdat ik ze voor jou heb gemaakt. Deze sprong er voor jou uit dus bij deze plaats ik hem zelf. Jij bent mijn liefste belangrijkste persoon in mijn leven. Met de laatste tranen maar dan van geluk dat het bijna zover is plaats ik: Ik wil bij jou zijn:
ik wil bij jou zijn,
Ik wil bij jou zijn, als de zon opkomt,
Tot de zon aan het eind van de dag
weer ondergaat en ik jou naast mij weet.
Jij en ik ,ik en jij
een halve draai op mijn zij ;
‘Mijn lief ik wil je nooit meer kwijt.’
een kus ,een arm en een been over je heen.
Mijn hoofd naast de jouwe.
‘Slaap lekker lief ‘in mijn oor
is het laatste dat ik hoor.
Ik wil bij jou zijn,als de dag aanbreekt .
En ik tussen slapen en waken in ,
jou adem door mijn haren voel gaan , als waait er zacht de wind.
Ik wil bij jou zijn,als de ochtendzon door de gordijnen heen
ons in het bed verwarmt.
En wij dan langzaam, haast met tegenzin
uit de innige lichaamsverstrengeling proberen los te komen.
Dan ja, dan wil ik het liefste bij jou zijn.
Jij bent de eerste die ik zie, als ik mijn ogen open doe.
Mijn lief, mijn eigen man.
een eerste kus, en nog een kus..
Ik wil bij jou zijn, als je straks voor de spiegel staat .
Scheerschuim aanbrengend op je wang, rondom je mond en kin.
Het scheerapparaat vervangt de kwast, als je mij in de spiegel vindt.
Een liefdevolle blik weerkaatst van jou naar mij, van mij naar jou .
Ik zie hoe jij met technische precisie in opperste concentratie
de mij zo sensueel tintelende haartjes laat verdwijnen.
Oh zo sexy….en met mannelijke gratie.
Dan wil ik ook bij jou zijn.
ik sla mijn armen om je heen, als ik achter je ga staan.
‘Lieveling ik moet me nog afspoelen.’
‘Weet ik lief, ik wil gewoon jou dichtbij me voelen”.
Daarna gaan wij nog even in het bed kroelen.
Irma.