De laatste etappe. We starten in Oldeberkoop op de carpoolplaats. Eigenlijk zouden we in Nijeberkoop moeten starten, maar door de vakantieregeling bleek het in onmogelijke opgave om met het openbaar vervoer van Steenwijk naar Nijeberkoop te komen. Dus dan maar starten in het buurdorp.

Even buiten Oldeberkoop lopen we langs het riviertje de Linge en passeren een vistrap. Wordt blijkbaar weinig gebruik van gemaakt want er is geen vis te zien. Even verderop bij een brug over de rivier pikken we de route weer op.

Onderweg zoeken we ons wezenloos naar Pokemon. Pokemon Go heeft deze twee vijftigers ook volledig in zijn ban. In Boijl zoeken we een café op voor koffie, maar helaas was deze nog gesloten. Terwijl we even een broodje eten op het terras van het café stopt er een viskar naast ons, in plaats van aan de koffie zaten we om 10:30 uur al te genieten van een heerlijke zoute haring. De haring was van uitzonderlijke kwaliteit en boterzacht. Ik geloof niet dat we ooit eerder zo vroeg op de dag haring heb gegeten.

De route vervolgd door prachtige natuur, bossen, heide en moerasachtige gebieden wisselen elkaar af. Vele kilometers kan Denzel lekker los lopen want we lopen via allerlei wandel- en fietspaden. Pas in Wilhelminaoord komen we weer in de bewoonde wereld, bij een snackbar kunnen we dan eindelijk ons felbegeerde bakkie koffie drinken, het is dan al 13:45 uur.

Na een poosje hoor ik Syds wat hijgen, ik vraag hem: gaat het? Ik dacht dat hij het iets wat benauwd had. Zegt hij lachend heb je haast of zo? Ik had stevig de pas erin, hij als ervaren loper kon een beginner als ik niet bijhouden hihi.

Via weer een prachtig stuk natuur lopen we door naar het decadente Eese. Wat een kouwe kak daar, maar wel hele mooie landhuizen. Irma krijgt de hongerklop, dus we eten eerst ons laatste brood en een snelle Jelle op. Ik bel Qbuzz om de Opstapper te reserveren.

Door het bos lopen we richting de snelweg, vervolgens volgen de snelweg tot Steenwijk. Eerst eten we nog een Maestro burger bij McDonald’s, helemaal niet slecht deze nieuwe hamburger. Dan de laatste 1,5 km naar het station. Het station is tevens het eindpunt van het Friese Woudenpad.

Denzel vindt de trein eerst maar niets. Maar als de deuren dicht gaan, en de trein vertrekt, kalmeert hij wat. Als we op twee vrije plekken neer willen ploffen, roept een vrouw, oh nee, dan ga ik wel ergens anders zitten. Wat een zuurpruim. We zeggen nog tegen haar dat hij net gegeten heeft en geen oud taai vlees lust, en lopen verder naar twee andere plekken.

In Wolvega stappen we uit en wachten op de taxi. In de taxi zit al een mevrouw die een nierdialyse heeft gehad en eerst naar Blesdijke moet worden gebracht. Vandaar uit brengt de taxi ons keurig naar de auto terug in Oldeberkoop.

Hiermee komt een eind aan het Friese Woudenpad, een prachtige route van de Waddenzee tot het door bossen omringde Steenwijk. Met Irma afgesproken dat we over een week beginnen met een trainingsschema waarmee we in vier weken ons voor bereiden op onze wandeltocht over de Camino del Norte in Noord Spanje. In deze training gaan we gestaag het aantal kilometers samen met het gewicht in de rugzak opvoeren.