Dag 2. Chattearoux – Irun
Lekker uitgeslapen, nou ja lekker. Het blijft behelpen op zo’n klein thermarest matje, je rolt er steeds af, hi hi. Irma had niet zo goed geslapen, die had haar matje niet hard genoeg opgeblazen en lag daardoor met haar rug of heupen op de harde grond.
Na het late ontbijt eerst de tank van de auto nog even gevuld en daarna de snelweg weer op. Via een RN-weg bereikten we Anquilleme en daarna door Bordeaux. Zodra we de brug over de Dordogne opreden belanden we in de file. Die hield aan tot wel 25 km voorbij Bordeaux, langzaam rijden en af en toe stilstaand. We dachten de file te slim af te zijn door een pauze te nemen bij een tankstation even buiten Bordeaux, maar nee hoor, ook daarna konden we rustig inschuiven. Al met al meer dan een uur in de file gestaan, balen.
Rond 17:00 uur bereikten we Irun, de auto zetten we in een parkeergarage in het centrum. Eerst op naar de pelgrimsherberg voor een credencial (Pelgrimspaspoort, soort stempelkaart). Denzel mocht niet mee naar binnen, dus die maar even vastgezet in de trappenhal. De paspoorten waren tot mijn verrassing gratis, dus toen maar een kleine donatie achtergelaten. De hospitalier waarschuwde ons nog om goed op Denzel te passen. Hij vertelde dat de tocht erg zwaar is voor honden, en dat talloze wandelaars met honden de tocht moesten afbreken wegens blessures bij de honden.
Daarna door naar het Office de Tourisme (OdT) voor informatie over langparkeren. De dame sprak bijna geen woord engels, maar met handen, voeten en een balpen konden we haar duidelijk maken wat we bedoelden. Ze gaf ons het advies om de auto onder het voetbalstadion te parkeren. Dus door naar het voetbalstadion. De bewaker legde me in redelijk goed engels uit dat de parkeergarage van 8 tot 22 uur geopend was, en middels cameratoezicht bewaakt werd. Ik kon een uitrijkaart kopen bij het hotel even verderop, voor een pico prijsje.
Bij het hotel aangekomen vertelde de baliemedewerker mij dat de totale kosten op € 154 uitkwamen. Toen ik antwoordde dat de bewaker had gezegd dat ik een “pico” prijsje zou moeten betalen kreeg ik opeens korting, en moest ik € 92 betalen. Ik zei dat ik er nog even over zou denken en morgen eventueel zou terugkomen. Daarna de grens terug over naar Frankrijk, naar het plaatsje Hendaye waar we op de camping zouden staan. Maar eerst nog boodschappen halen voor het avondeten.
Het was dan ook al ver over achten voordat we op de camping aankwamen. Irma heeft snel de tent opgezet terwijl ik begon met koken. Voordat ik klaar was, was het al donker. Knoflookspaghetti met salade, een bordeaux erbij en een vanille toetje voor na. Na de afwas hebben we nog even heerlijk over het strand geslenterd, kon Denzel zich even uitleven, en daarna douchen en op bed.
