We verlaten camping Igeldo en vinden buiten de poort de route terug. Eerst via steeds smaller wordende asfaltweggetjes, en dan via zand- en gravelpaden, op en neer. In Orio zoeken we de Eroski supermarkt op en halen boodschappen voor een warme maaltijd, en drie blikken hondenvoer voor Denzel. Tegenover de supermarkt staan marmeren zitbanken in de schaduw van een appartementengebouw. Ideaal om te koken en de nog natte was te drogen.

Ons pelgrimsmenu bestaat uit Linzen met bockworst, prei, ui en courgette. Een koningsmaal. Ik schep flink op voor Irma, dat heeft ze wel nodig. Dan verder. Maar dat valt tegen, het is bloedheet. Even buiten Orio is een strandje, daar spelen we even met Denzel op de waterrand zodat hij kan afkoelen. Langs wijngaarden bereiken we Zarautz. Een tegenvaller hier is dat Denzel niet op het strand mag.

We besluiten door te lopen naar het uiterste puntje van het strand in de hoop dat de strandwacht zo ver niet komt. Hier liggen we lekker op het strand. Denzel ligt lekker in de schaduw van de hoge kademuur. Het wassende water van de vloed verrast ons bijna, en snel zoeken we het hogerop. Een half uurtje later bereikt het water ons ook daar en we besluiten door te lopen.

De route naar Getaria is gelukkig grotendeels in de schaduw. Het op de rotsen brekende zeewater levert spectaculaire beelden. We merken aan Denzel dat hij bijna aan het eind van zijn latijn is. Gelukkig knapt hij na een blik hondenvoer weer op. Na een paar steile heuvels volgt een vlakker deel. Hier waarschuwen een paar spaanse wandelaars ons voor twee mastifs die een kudde schapen bewaken, die zouden Denzel kunnen aanvallen.

Moedig stapt Irma voorop, ze zal die honden wel een lesje leren. En dat lukt haar, terwijl zij de honden afleidt loop ik snel door met Denzel. Steeds vaker geeft Denzel te kennen dat hij moe is, totdat hij echt gaat liggen. We geven hem flink water en rust, dan kunnen we hem weer motiveren om verder te lopen. De lange afstanden in combinatie met de hoge temperaturen spelen hem parten. We besluiten morgen een rustdag in te lasten. In Zumaia aangekomen laten we hem even in de baai zwemmen, daar knapt hij erg van op.

De 500m naar de camping legt hij moeiteloos af en kan zelfs een kat weer achter zijn vodden aanzitten. We belanden op een spiksplinternieuwe camping die dit jaar voor het eerst open is. Het is dan al acht uur en de zon gaat al onder. Snel de tent opgezet en een late picknick voor de tent. Bij een paar vriendelijke engelse buren kunnen we de telefoon en de accu opladen. En dan de slaapzak in.

Gepubliceerd met Blogsy