The road now leads onward
As far as can be
Winding lanes
And hedgerows in threes
By purple mountains
And round every bend
All roads lead to you
There is no journey’s end.

Never-Ending Road, Loreena McKennitt

“Never-Ending” paden, dat is het wat vandaag kenschetst. Heuvels en dalen, een pad die daar recht doorheen klieft en een horizon die niet dichterbij lijkt te komen.

Kleine lichtpuntjes zijn de gehuchten die de route aandoet, maar ook die bieden weinig soelaas. Horeca is er niet, de helft van de woningen staan leeg en te koop, en de bewoners tonen zich niet buiten. Gelukkig biedt zo’n gehucht wel wat afleiding.

De enige plaats van formaat is Bazancourt. Daar wordt enorm geïnvesteerd in het verwerken van biomassa, naast het gigantische fabriekscomplex wat er al staat wordt hard gebouwd aan nog eens twee biomassa fabrieken. (Stom, geen foto’s gemaakt)

Wederom de leegte in. Alle tijd om na te denken. Ik denk dan aan Ryan en leven dat hij leidt, is die jongen nu wel gelukkig ? Trof hij nu maar eens een leuke vrolijke meid, of voor mijn part een vent, in ieder geval iemand om het leven mee te delen. Iemand die zijn leegte opvult en hem doet inzien dat er ook plezier te maken is zonder die gamecomputer. Ik hoop echt voor hem dat hij binnenkort de ware vindt, of dat hij in ieder geval op zoek gaat.

Dan bereik ik de buitenwijken van Reims, het is dan nog zeker 3 km lopen om in het centrum te komen. De kathedraal is overweldigend. Ik vindt het altijd heerlijk om na zo’n lange en warme dag tot rust te komen in zo’n serene en koele kerk. Kom er normaal nooit, en nu bijna iedere dag, eigenlijk best wel raar.

Haal tevens bij de vrijwilligster in de kerk een stempel voor in mijn Pelgrimspaspoort. Ik zie op de lijst die ik moet invullen dat ik vandaag de vijfde pelgrim ben die in Reims is aangekomen (en zich bij de kathedraal heeft geregistreerd).

Na de kathedraal een hapje eten bij MD, en dan door naar het jeugdhostel. Wat ook best weer een raar verhaal is. Zoals ik gisteren al vertelde had ik een mail gestuurd, en omdat ik geen reactie kreeg ’s avonds gebeld, volgens de receptie was alles vol. Wie schetst mijn verbazing als ik vanmorgen toch nog een antwoord krijg op mijn mail met een aanbod van mogelijke kamers en prijzen. Als ik terug mail dat ik graag een bed op een slaapzaal wil volgt prompt een mail met een betaalverzoek. Als ik het bedrag betaald heb volgt er direct een mail met de bevestiging dat ik voor vanavond een bed heb. Lig nu met z’n drieën op een vierpersoons kamer, hoe bedoel je vol ?

Logies:
CIS de Champagne
21 Chaussée Bocquaine
51100 Reims

Accueil

+33(0)3.26.40.52.60
€ 17,25