Om deze winter wandelend door te komen, moet tenslotte in vorm blijven voor volgend jaar, heb ik besloten om het Zuiderzeepad te lopen.

Het Zuiderzeepad volgt de kustlijn van de voormalige Zuiderzee, nu het IJsselmeer en de Flevopolder. De route is zo’n 492 km lang. Weet niet of ik helemaal rond ga, wil de reistijden ook binnen de perken houden. Maar voorlopig genoeg kilometers om te trainen

Irma zet me af aan het eind van de afrit naar Zurich en rijdt dan naar haar werk. Er staat een bitter koude wind. Eenmaal bij het IJsselmeer loop ik over de dijk, een beetje op het talud zodat ik uit de wind loop.

Denzel krijgt er aardigheid in om over de hekken te springen. Die hekken zijn best hoog, zo’n 130 cm, maar Denzel springt er met een sierlijke sprong overheen. Maar dan glijdt hij bij de afzet uit en blijft met z’n achterpoot op het hek haken en maakt pardoes een koprol. Als hij weer overeind krabbelt dan gebruikt hij zijn ene achterpoot niet. Hinkend loopt hij verder. Gelukkig gaat dat hinken snel over en loopt hij weer normaal. Bij de volgende hekken til ik hem er overheen. Maar dat duurt niet lang, dan springt hij zelf alweer.

In Makkum is de horeca nog gesloten, dus ik loop door tot Ferwoude. Op een bankje eet ik wat terwijl het licht begint te regenen. In Workum bekijk ik de afstand tot Hindeloopen en Stavoren, en de reistijden van het openbaar vervoer. Het lukt niet meer om door te lopen tot Stavoren, dus neem de trein in Hindeloopen.

Vlak voor Allingawier rent Denzel alweer achter een haas aan. En wat nog nooit gelukt is, lukt hem nu wel, hij krijgt de haas tot mijn verbazing te pakken. Minder leuk is dat voordat ik bij hem ben, hij de haas al heeft doodgebeten. Als ik de haas wat beter bekijk is hij vel over been en zit slecht in zijn vacht, waarschijnlijk was hij ziek en kreeg Denzel hem daarom te pakken.