Na een paar weekenden Ryan aan twee nieuwe chinchilla kooien te hebben geholpen vandaag maar weer eens de wandelschoenen aan. De weersverwachting was de hele dag regen, dat vanmorgen twijfelde ik of ik wel zou gaan. Maar het was droog en het waaide niet meer zo hard, dus toch maar gegaan.

Eerst met de auto naar Munnikeburen. Vanaf Munnikeburen een prachtig voetpad, variërend van 20 cm breed tot een karrepad, tot voorbij Spanga. De zon liet zich zien boven de Weerribben.

Dan overlopend op een asfaltweg naar Ossenzijl. In Ossenzijl voor de brug rechtsaf over het jaagpad langs de Ossenzijlstersloot naar Kalenberg. De woningen die aan dit pad liggen zijn niet bereikbaar per auto. Alles moet per boot getransporteerd worden, zelfs het oud papier wordt met de boot opgehaald.

In Kalenberg vervolgt de route zich een stukje via het Jacobspad. Hier ben ik in 2015 ook langs gekomen. Al snel verlaat ik het Jacobspad weer en loop via verhoogde graspaden door de Weerribben naar Nederland, een klein gehucht met een grootse naam.

Dan via smalle polderwegen naar Blokzijl, een prachtig oud viasersstadje aan de voormalige Zuiderzee voor de inpoldering. Wederom via een jaagpad langs een kanaal kom ik in Vollenhove. Schijnt een mooi historisch stadje te zijn maar helaas voert de route me direct weer uit Vollenhove.

De tijd begint wederom te dringen dus ik zet stevig de pas in om op tijd in Zwartsluis aan te komen. Twintig minuten te vroeg kom ik bij de bushalte aan, had toch niet zo’n haast hoeven te maken. Ik neem lijn 70 naar Steenwijk station. Daar moet ik een half uur wachten op de trein naar Wolvega.

Dat is wel het grote probleem op Zaterdag, de slechte OV verbindingen. Waar je door de week anderhalf uur kwijt bent om van Zwartsluis naar Munnikeburen te komen kost me dat nu 2,5 uur.

In Wolvega moet ik wederom een half uurtje wachten op de belbus. Dan nog een dik half uurtje met de auto en ik ben weer thuis. Trouwens droog thuis, het heeft de hele dag geen spatje geregend.