Nederlands Kustpad deel 3, 1e etappe: Bad Nieuweschans – Delfzijl (39 km)
Op de LAW (Lange Afstand Wandelpaden) kaart vond ik een mooie route terug vanuit Oost-Groningen naar huis. Dit via het Nederlands Kustpad. Dit Kustpad is onderdeel van een Europese route van Letland naar Portugal. Maar zover ga ik niet hoor (-;
Ik start in Bad Nieuweschans. Ik had ook in Leer kunnen starten, waar ik het Groot Frieslandpad ben geëindigd, maar dan moet ik opnieuw 10 dagen in Quarantine… Dus de auto wederom in Winschoten neergezet, en de trein naar Bad Nieuweschans gepakt.
De route loopt langs het station, dus dat is wel zo makkelijk. Als ik het dorp uitloop spot ik gelijk al 3 reeën. Via een route door de landerijen loop ik Nieuw Beerta in. Even buiten Nieuw Beerta zie ik weer twee reeën, en als ik nog even verder loop een groep van vier reeën. M’n absolute record, 9 reeën op een dag.
Bij de Dollard een domper op de neus, de hond mag niet mee de dijk op. Dus ik loop het eerste stuk via een weg die parallel loopt aan de dijk. Maar na een paar km wordt me dat toch te gortig. Zo zie ik niets van die mooie natuur en de Dollard achter de dijk.
Bij een gedeelte van de dijk waar geen wegen naar toelopen, en de kans op BOA’s dus erg klein is, waag ik het erop en loop verder via de dijk. Ik loop mooi aan de kant van het water, dan ben ik vanaf landzijde ook niet zichtbaar.
De natuur is hier prachtig. In het begin ingepolderde weilanden die bij erg hoog water onderlopen. Later wadden met talloze watervogels. Boven de wadden en op de dijk grote vluchten met spreeuwen die prachtige figuren in de lucht maken.
In Termunterzijl kan ik de eerste visstal weerstaan, maar bij de tweede breekt mijn verzet en bestel een bakje kibbeling. Best een toeristisch plaatsje met mooie oude waterwerken.
Ook hier is de dijk weer verboden voor honden, dus noodgedwongen loop ik via de weg. De route vervolgt langs het industriegebied van Delfzijl. Enorme loodsen waar ze geheimzinnige producten maken, nergens staat namelijk aangegeven wat voor producten er gemaakt worden.
Het dorpje Hevekes is volledig opgesloten tussen de zware industrie, de kerktoren is het enige wat van afstand zichtbaar is. Al snel loop ik Delfzijl binnen en loop direct door naar het station.
Daar neem ik de bus terug naar Winschoten. Ik zit alleen in de bus, dus hoef van de chauffeur geen mondkapje op. Denzel krijgt weer de nodige complimentjes. De buschauffeur heeft zelf een Duitse herder, dus voldoende gespreksstof voor onderweg.
Al met al vandaag een mooie afwisselende route.
