Dag 64. Badia Pozzeveri – San Miniato (32 km, 2119 km gelopen, nog 373 km te gaan)
Om 6:00 uur staat het ontbijt al klaar, onmogelijk vroeg eruit dus. Begint bijna op werken te lijken. Maar daardoor wel lekker vroeg op pad terwijl het net licht begint te worden.
De route vanuit Baida loopt door de buitenwijken van Altopascio en aangrenzende dorpjes, het duurt erg lang voordat ik het steen, beton en asfalt achter me kan laten.
Vanaf Fucecchio loopt de route langs een kanaal, dat loopt lekker vlot door tot San Pierino. Dan nog een stevig klimmetje en ik ben in San Miniato.
Opvallend is het klooster van San Miniato, deze rijst op uit de top van de heuvel met een grotendeels blinde muur van wel 50m hoog. Hoeveel metselaars en oppermannen hebben het leven moeten laten om dit te bouwen, en wat een bijna onmenselijke prestatie om al die bouwmaterialen zo hoog te krijgen.
Om het hostel te bereiken moet is afdalen in de volgende vallei. Echter het pad daarnaar toe is ongelooflijk steil. Bijna niet te doen. Gelukkig is er een reling.
Ik wordt hartelijk ontvangen door Ignatius, de eigenaar van de hostel en een Belgische pelerina. Dat is toch wel een geval apart. Heeft 8 jaar in India gewoond om een Indiaase muziekinstrument (waar ik de naam van ben vergeten) te leren spelen bij Ravi Shankar. Treedt nu veel op in België, Nederland en Duitsland maar woont tevens 3 maanden per jaar in India om daar op te treden.
Ze is voornemens om al haar indrukken die ze opgedaan heeft tijdens haar Camino naar Rome (ze is al 3 maanden onderweg) te gaan uitbeelden in muziek. Ze heeft onderweg al allemaal opnames gemaakt van o.a. kerkorgels. Een subsidieaanvraag is al ingediend en ze hoopt na haar reis haar project tot een succes te maken en optredens te verzorgen in België, Frankrijk, Zwitserland en Italië.
Ook Ignatius is geen doorsnee Italiaan. Ook hij heeft twee jaar in India gewoond, maar ook in talloze andere landen en gewerkt als Sociaal werker.
“s Avonds blijven Ignatius, de Belgische musicus, een Letse projectmanager en ik nog zitten kletsen. We spreken alle 4 goed Engels en dat maakt het communiceren een stuk makkelijker. Diverse onderwerpen, zoals bijvoorbeeld de economische supermachten die China, India en Zuid-Afrika aan het worden zijn, en wat dat gaat betekenen voor de welvaart, maar ook de armoede in de wereld en de verspilling van voedsel in het westen passeren de revue. Zware en serieuze onderwerpen.
De groep 17-jarige immigranten met hun begeleiders uit Cremona die ik twee weken geleden in Pontremoli heb ontmoet hebben ook bij Ignatius overnacht. Van de groep waren nog maar drie over, de rest had het opgegeven. We waren het allemaal eens over de ongelooflijke impact die deze situatie op de jongeren moet hebben. Ignatius had met één van de jongens gesproken, die vertelde dat hij lopend door de Libische woestijn naar de Libische kust is gelopen, voortdurend op zijn hoede om niet te worden gepakt of beroofd. Daar tijden heeft moeten wachten voordat hij de illegale oversteek naar Spanje kon maken. Een land waar hij absoluut niet welkom was. De onzekerheid over uitwijzing terug naar Mali, het opvangkamp en de uiteindelijke opvang in Italië. En nu in Italië, niet mogen werken, geen geld naar huis kunnen sturen terwijl zijn familie alles wat ze bezaten bij elkaar hebben gelegd om hem op reis te sturen. Een verhaal dat grote indruk op me maakt.
Logies:
L’Hospitale del Pellegrino
Via Gargozzi 34
3934995126 lhospitaledelpellegrino@gmail.com
€ 20 (incl. ontbijt)