Vergeet de stappen die je hebt gezet, herinner de sporen die je hebt achtergelaten
De laatste etappe. De eerste 15 km lopen we door uitgestrekte bossen, de enige onderbreking is een klein kerkje bij Ermita San Pedro Martir. Ik ruik de zee al een tijdje, een laatste heuvel over en dan zie ik de Atlantische oceaan. Alleen uitkijkend over de oceaan beleef ik een emotioneel moment, pas nu realiseer […]
Read moreHet is donker en mistig als we Negreira verlaten. De route is moeilijk te volgen door het beperkte zicht. Een uil laat zijn sinistere schreeuw klinken in het bos. Best spooky. De paden zijn stenig en nat, het is opletten geblazen. Als de zon opkomt blijft de mist hier en daar hangen, dit levert echt […]
Read moreSoms gebeuren er bijzondere dingen. Ik overnacht in een albergue met 400 bedden in 50 kamers. Als ik ’s morgens m’n ogen opendoe kijk ik rechtstreeks in de ogen van Florian. Ik sliep al toen ik gisteravond nog iemand hoorde binnenkomen, ik heb er verder geen acht opgeslagen, me omgedraaid en ben weer in slaap […]
Read moreDe ondertitel van mijn blog luidt “ik vrees het eindpunt meer dan het wenkt”. Dat gevoel heb ik wel als ik de laatste kilometers naar Santiago onder mijn schoenen laat wegglijden. Enerzijds enorm blij dat ik er bijna ben, en terug kan naar alles wat me lief is. Anderzijds het einde van een geweldig avontuur, […]
Read moreHoe dichter we Santiago naderen, hoe beter de auberges. Vannacht in een uitstekende auberge geslapen, alles nieuw en schoon, net sanitair en goede bediening. Ook het diner is heel goed, goed en veel. En bij het ontbijt kun je verse koffie kopen, helemaal goed. Met z’n drieën gaan we op stap. We passeren een […]
Read moreVanaf Sarria is het nog 112 km naar SdC. Busladingen met kersverse pelgrims starten hier om de minimale afstand af te leggen die hun het recht geeft op een Compostella (soort oorkonde). Veel Spaanse jongeren lopen dit deel van de Camino omdat het goed op hun CV staat, het “bewijst” dat ze doorzettingsvermogen hebben. […]
Read moreEr hangt een zeer dichte mist over de bergen als we O Cebreiro verlaten, bovendien is het nog donker. Je kunt nog geen 5 meter voor je uit zien. Als we zo’n 10 minuten onderweg zijn hebben we nog geen gele pijl kunnen ontdekken. Wel weerschijnt m’n hoofdlamp op een houten kruis. Blijkbaar is hier […]
Read moreDe spieren in mijn bovenbenen hebben zich goed hersteld vannacht. Na een zeer uitgebreidt ontbijt voor maar liefst 2 euro verlaten we de auberge. De route brengt over asfaltwegen tussen de bergen door, er is slechts sprake van een lichte stijging dus makkelijk beloopbaar. Voordat ik er erg in heb zijn we al in Trabadelo, […]
Read moreWe lopen El Acebo uit en dalen af naar de vallei. In het dorpje Molinaseca steken we via een prachtig gerestaureerde romaanse brug de Rio Meruelo over. Pal rechts van de brug drinken we in een bar een kop koffie. Even buiten het dorp vervolgt de route over een steil stenig pad. Sandro rent naar […]
Read moreVandaag het hoog(s)te punt van mijn Camino. Het Cruz de Ferro op 1504 meter hoogte. Minder impossant dan ik verwachte, eigenlijk is het maar een miezerig kruisje op een hoge houten paal. Maar de symboliek erom heen is groots. Een van de gedachtengangen is dat ieder zijn eigen kruis draagt, en die symbolisch achterlaat bij […]
Read more